تعزیه  و دکلمه در تاریخ شیعه از منظر تحلیل گفتمان

doi:10.22049/jalda.2019.26336.1088

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

https://doi.org/10.22049/jalda.2019.26336.1088

چکیده

موضوع اصلی تعزیه به عنوان یکی از نمایش های بومی و درام های تراژیک اسلامی در یکی از مذاهب اصلی دنیای اسلام (شیعه) نماد کشتار و قتل عام کربلا است. این مطالعه به بررسی تعزیه و گفتمان حاکم بر آن می پردازد. داده های پژوهش از منابع کتابخانه ای (نظیر کتاب ها و منابع الکترونیکی) و مشاهدات گردآوری شده و بر اساس مدل اجتماعی و گفتمانی جی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. مطالعه حاضر نشان می دهد که تعزیه یکی از مهم ترین نمایش های تراژدیک در شیعه است. گفتمان مورد استفاده در تعزیه بر خلاف نمونه های غربی، بیشتر بر بن مایه های معنوی تاکید دارد تا بر ژانر نمایشنامه. نقش نویسندگان و بازیگران تعزیه به عنوان کسانی که به روایت واقعه کربلا برای نسل های متمادی در ایران پرداختند نیز مورد بررسی قرار گرفت. به لحاظ نقطه نظر جهانی، نتایج مطالعه بر این تاکید دارند که دین و مراسم دینی مربوط به آن از نقطه نظر فرهنگ تا چه میزان می توانند متنوع باشند و اینکه چگونه یک گونه زبانی (مانند دکلمه) می تواند چنین دیدگاه هایی را در ژانر نمایش ایجاد کند. یافته ها همچنین سبب روشنگری در مورد مقوله هایی خواهد شد که به لحاظ مطالعات چند فرهنگی، تراژدی به حساب آورده می شوند.

کلیدواژه‌ها

20.1001.1.2383591.2018.6.1.6.6

موضوعات

Discourse Studies

مراجع

Abedini, A. (2011). A very old version of Hazrat Abolfazl (AS) Taziye. [Weblog]. Retrieved Febrauary 8, 2017, from http://taziye.persianblog.ir/post/28

Ahmadzadeh, Sh. (2007). A comparative study of heroes in tragedy and tazieh. Human Sciences,54, 427- 444.

Amoozadeh, A., &Shafiei, S. K.(2007). Islamicsocialcommunication:Acomparativestudy of Muslimsbelievesand credence patterns in Iranian Taziyeh. International Journal of Social Science& Education,5(2), 309-316.

Arp, T.R., &Johnson, G.(2006). Perrine's literature: Structure, sound, and sense. (10th Ed.). Boston (MA): Thomson Learning-Heinle & Heinle.

Browne, E. (1902).The Literary history of Persia. New York: Charles Scribner's Sons.

Burton, D. (1980). Dialogue and discourse: A sociolinguistic approach to modern drama dialogue and naturally occurring conversation. London: Routledge.

Encyclopedia of Iranica (2008). The Passion of Hossayn. Retrieved March 1, 2017 from http://www.iranicaonline.org/articles/hosayn-b-ali-iii

Gee, J.P. (2011).An introduction to discourse analysis: Theory and practice. (3^rd Ed.). New York: Routledge.

Kalantari, E., & Karimnia, A. (2011). Catford’s shift model of translation: A drama-based critical inquiry. Elixir Literature (39), 5012-5016.

Karimnia, A., & Khodashenaz, M. R. (2016). Euphemistic strategies used by Iranian EFL learners: Death and lying in focus. Journal of Applied Linguistics and Applied Literature:Dynamics and Advances,4(1), 63-80.

Kharmandar, M.A. (2016). Argumentation-based literary translation quality assessment: A multidisciplinary model. Journal of Argumentation in Context,5(2), 139-156. Doi: 10.1075/jaic.5.2.02kha

Massoudieh,M.T.(1978).ThereligiousmusicofIran,Volume1(TheMusicof Ta'zieh). Tehran: SorooshPublications.

Rafifar, J., &Shirmohammadi, A.(2015). An anthropological study on the origin and content of Ta'zieh.International Journal of Social Sciences,5(4), 63-74.

Shojai, M. (2007). Men and their declamations. Tehran: Neyestan Publications.

Short,M.H. (1989).Discourseanalysisandanalysisofdrama.AppliedLinguistics,3(2), 180-202.

Talebinejad, M.R. (2013). Discourse models in passion drama: A comparison of English tragedies and Persian Tazieh. Journal of Language Teaching and Research, 4(1),119-126.

Xu, S. (2005). A cultural approach to discourse. London: Palgrave MacMillan.

زبان شناسی کاربردی و ادبیات کاربردی: پویش ها و پیشرفت ها

تعزیه و دکلمه در تاریخ شیعه از منظر تحلیل گفتمان

مراجع

مراجع

دوره 6، شماره 1 - شماره پیاپی 11
فروردین 1399
صفحه 53-66

تعزیه و دکلمه در تاریخ شیعه از منظر تحلیل گفتمان

مراجع

مراجع

دوره 6، شماره 1 - شماره پیاپی 11فروردین 1399صفحه 53-66

دوره 6، شماره 1 - شماره پیاپی 11
فروردین 1399
صفحه 53-66