چکیده
مدتهاست محققان علاقمند به کاوش در زمینه ی تاثیر خصیصه های شخصیتی بر یادگیری زبان خارجی یا دوم می باشند. مطالعه ی کنونی تلاشی است در جهت بررسی اینکه آیا رابطه ی آماری بامعنا میان میل به برقراری ارتباط و تحمل ابهام زبان آموزان درون گرا و برون گرا وجود دارد یا خیر. به این خاطر 150 زبان آموز، پرسشنامه های درون گرایی/برون گرایی مک کروسکی (1998)، ...
بیشتر
مدتهاست محققان علاقمند به کاوش در زمینه ی تاثیر خصیصه های شخصیتی بر یادگیری زبان خارجی یا دوم می باشند. مطالعه ی کنونی تلاشی است در جهت بررسی اینکه آیا رابطه ی آماری بامعنا میان میل به برقراری ارتباط و تحمل ابهام زبان آموزان درون گرا و برون گرا وجود دارد یا خیر. به این خاطر 150 زبان آموز، پرسشنامه های درون گرایی/برون گرایی مک کروسکی (1998)، تمایل به برقراری ارتباط مکین تایر (2001)، و همچنین تحمل ابهام الی (1995) را تکمیل کردند. نتایج بدست آمده از ضریب رابطه پیرسون وجود یک رابطه مثبت بامعنا میان 1) میل به برقراری ارتباط و تحمل ابهام زبان آموزان درونگرا و 2) میل به برقراری ارتباط و تحمل ابهام زبان آموزان برونگرا را نشان دادند. افزون بر این، در حالیکه زبان آموزان برونگرا در تمایل به برقراری ارتباط از همتایان درونگرای خود پیشی گرفتند، زبان آموزان درونگرا سطوح بالاتری از تحمل ابهام را از خود نشان دادند. یافته های مطالعه ی حاضر دلیلی است بر اینکه معلمان، شاغلان در حرفه، و سیاست گذاران، جنبه های روانشناختی و ویژگیهای شخصیتی را فاکتورهای تعیین کننده ای در موفقیت زبان آموزان در نظر گرفته و براین اساس اقدام به اصلاح برنامه های آموزشی خود نمایند.
