نوع مقاله : سخنرانی کلیدی
چکیده
اساس زبانشناسی کاربردی بر این فرض استوار است که مطالعات تخصصی در این رشته میتواند به رهیافتهایی منجر شود که بواسطۀ آنها بتوان درک صحیحی از چگونگی کارکرد زبان در تجربههای واقعی کاربرد آن به دست آورد تا بدینوسیله بتوان به مبنایی اصولی دست یافت تا از راه مداخلۀ علمی در زمینۀ حل مسائل مترتّب در کوران تجربۀ استفاده از زبان و یا فراگیری آن ارائۀ طریق نمود. لکن اعتبار این فرض وابسته به اینست که اوّلاً تخصص در زبانشناسی را چگونه تعریف میکنیم و ثانیاً علم زبانشناسی بر اساس کارکرد متعارف خود تا چه حدی قادر است حقایق مربوط به چندوچون تجربۀ زبانی را توضیح دهد. بهعنوان مثال در مورد نگرش و احساس فراگیران زبان در قبال زبان خودشان و زبان دیگران و نیز تأثیر این نگرش بر یادگیری و کاربرد زبان، زبانشناسی کاربردی چه تحفهای برای عرضه دارد. اینها پرسشهای مهمی هستند که به حدود قلمرو علم زبانشناسی و ارتباط آن با زبانشناسی کاربردی مربوط میشوند؛ چراکه تمامی این موارد ارتباط مستقیم و تنگاتنگی بامسائل مشکلساز در زمینۀ نحوۀ ایجاد ارتباط در ورای مرزهای فرهنگی-زبانی و اعتقادی در دنیای جهانی سازی شدۀ امروزی دارند که زبانشناسی کاربردی به نوعی داعیۀ پرداختن به آنها را دارد. این واقعیت که ارتباطات جهانی بطور غالب حاصل استفادۀ بجا از انگلیسی به عنوان زبان مشترک جهانی است، این سؤال را در حوزۀ زبانشناسی کاربردی مطرح میسازد که پیامدهای آموزشی این پدیده در رابطه با شیوۀ رایج آموزش انگلیسی به عنوان زبان خارجی چیست؟
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)