نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری ادبیات انگلیسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
2 دانشیار ادبیات انگلیسی، گروه زبانهای خارجی و زبانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
چکیده
جوهره‌ی نمایشنامه‌های ضد سرمایه‌داری قرن بیستم، افشای حقیقتی پنهان در پس ظاهری ایدئولوژیک است. دیوید هر، در یکی از شاهکارهای ادبی‌اش، نمایشنامه «فراوانی»، کوشیده تا این کارکرد اجتماعی را محقق کند. در این نمایشنامه، هر، از کشمکش‌های میان شخصیتهای اصلی، که زنانی عصیانگراند و فشارهای شدیدی که در بافت مردسالارانه متحمل میشوند، پرده‌برداری می‌کند. او تعامل میان شخصیتها و بافت سرکوبگری که تغییر دهنده‌ی آگاهی و هویت آنان است را به تصویر می‌کشد. به منظور معین کردن تغییراتی که در شخصیتها و بافت طی سه دهه متوالی رخ داده است، مقاله‌ی حاضر تحلیلی دیالکتیکی به خواننده ارائه می‌دهد. از آنجا که شخصیتهای عصیانگر در این نمایشنامه پیشرفت و تنزل را هم زمان به نمایش می‌گذارند، این گونه استدلال شده است که این تغییرات میتوانند مطلوب و یا ناخوشایند باشند. مقصود از این مقاله، نشان دادن این است که چگونه هر، در مقام منتقدی اجتماعی و نویسنده‌ای متعهد و به منظور متحول کردن آگاهی بیننده، قصد دارد از تصویر واقعی انگلستان فروپاشیده پس از جنگ پرده برداری کند. او از ظاهر گمراه کننده‌ی آرامش و فراوانی پس از جنگ، که معتقدین آن مردان محافظه‌کار، ایده‌آل‌نگر و مرتجعی که نقطه‌ی مقابل زنان عصیانگر و پیشرو هستند، پا فراتر می‌گذارد. به این منظور، هر ستیز میان زنان تاریخ‌ساز که نشانگر آینده انگلستان‌اند را در بافتی فاسد که در آن ایده‌آل‌نگری‌های شخصی و سیاسی کاملا نابود گشته و سرخوردگی، از خود بیگانگی، شکست، از هم پاشیدگی و فساد در همه چیز رخنه کرده را به تصویر می‌کشد.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)